Навистина, тежок викенд. Вестите од Загреб се потресни. На целата мака со пандемијата, убавиот Загреб го погоди и силен земјотрес, незапаметен во последниве 140 години. И додека нашите мисли се со луѓето погодени од земјотресот и ги бараме телефонските броеви на нашите блиски од пријателска Хрватска, тамошните професионални медиуми ги пренесуваат апелите да се не се наседнува на лажните вести. Некако почнува да се согледуваат тешките последици од индустријата на лажните вести.
Многумина, веројатно со право, ја поистоветуваат штетата од несреќите и непогодите со штетата која ја предизвикуваат продуцентите и дистрибутерите на лажни вести и дезинформации. Паниката во вакви времиња е погубна и може да однесе човечки животи.
Мотивите на тие што шират лажни вести и паника меѓу луѓето се различни. Најопасни се оние што ги продуцираат организираните агитпроп центри кои имаат политички, воени, економски или криминални интереси. Не толку опасни, но не и наивни се будалетинките што шират лажни вести за да привлечат внимание и чии ментални склопови се склони кон теории на заговорот, параноја, злоба и, најчесто, чиста глупост.
Назад во нашата земја, понеделнички покриена со снег, како да не беше доволно сѐ друго што нѐ мачи.
Во преписка со една моја колешка, добивам нови информации за, како што го нарече, ураганот од дезинформации и ловот на вештерки во градот каде што живее. Ме информира за безбројните панични прашања кои ѝ ги упатуваат луѓето кои се исплашени да не бидат заразени со корона вирусот.
Ситуацијата е дотолку позагрижувачка, што токму оние што најмногу треба да се грижат да не шират лажни вести и паника меѓу луѓето, се главните носители на вирусот на дезинформациите. И за несреќа, тоа не се само медиумите, туку и ситни души со политички интереси и амбиции.
Не е наша задача да ловиме заразени. Тоа не е и не смее да биде ничија задача. Од лов на заразени до идентификување на потенцијални жаришта и откривање нови случаи има огромна разлика. И што е најважно, тоа е задача на системот. Наша задача е да се бориме против паниката и стигмата. Тоа е задача на секој од нас. Само така ќе им помогнеме на нашите херои – здравствените работници, полицијата, војската и сите чија работа е да пружаат услуги, да комуницираат, да продаваат, да снабдуваат…
Не е потребно искуство, туку само зрелост и минимум присебност. Не е потребно високо образование и директна линија со стручните екипи на владата. Доволно е да се стави простотилакот и злонамерноста најдлабоко во комората за замрзнување. Барем додека да помине оваа тешка глобална војна со корона вирусот.
Имаме институции кои до пред три години беа заробени и криминални, а сега се на првата линија на фронтот, нѐ издигнаа високо на листата на најуспешните држави во борбата против корона вирусот. Сосема доволно е да се следат официјалните изјави и соопштенија. Сѐ друго може да биде опасно, па и смртоносно.
Тешката болест е на чекор до секој од нас. И сиромаштијата ќе го зема својот смртоносен данок долго по крајот на пандемијата. Криминално е, на сета неволја да се додаваат и лажни вести и паника кои, исто така, ги доведуваат во опасност драгоцените човечки животи. Наместо тоа, солидарност, присебност и меѓусебна доверба се главната одбрана од пандемијата. Се разбира и почитувањето на мерките #СедиДома, миј раце, дезинфицирај…
На крајот на краиштата, вонредна состојба е, има полициски час. Што може да биде посериозно од тоа?
Џабир Дерала
Извор: ЦИВИЛ МЕДИА
